زندگان مرگ آلود

Thanks to Navid, it just came to my mind:

درغبارآلود شب های بی‌ پایان، آسمانم را چراغی نیست
برای باغ پائیزی آشفته تنهایی،‌ زمستانم را بهاری نیست
گویی در این تاریکی‌ زندان اندوه دل خسته ی‌ گمگشته
زندگان نومید مرگ آلود عمرم را، هیچ راه نجاتی‌ نیست

PS: That'll be the first thing I wrote by myself in Persian(Farsi) in this blog !!!